14 شهریور - سالروز پرتاب دورترین ساخته دست بشر

پرواز کاوشگرهای وویجر 1 و 2 در سی و چهار سال پیش 

در تاریخ 14 شهریور 1356 کاوشگر وویجر 1 ، سفرش را از زمین   به سوی سیارات خارجی آغاز کرد تا دانش ما را از این غولهای گازی افزایش دهد . شانزده روز قبل از آن در تاریخ 29 مرداد 1356 کاوشگر  وویجر 2 بطرف همان اهداف پرتاب شده بود لیکن  وویجر 1 ( با   سرعت   17 کیلومتر در ثانیه ) سرعتی بیش از برادر دو قلویش  داشت  و با اینکه دیرتر پرتاب شده  بود ، زودتر به سیاره مشتری  رسید . آنها درست زمانی سفر خود را شروع کردند که چهار سیاره غول پیکر مشتری ، زحل ، اورانوس و نپتون در یک راستا ( لزوماً   نه در یک خط ) قرار گرفته بودند . رخدادی که هر 176 سال یکبار اتفاق  می افتد .  

برنامه وویجر ، از یک جفت کاوشگر بی سرنشین علمی تشکیل شده بود که ناسا هدف ساخت آنها را ابتدا برای تحقیق در خصوص مشتری و زحل ، و پس از آن در جایی فراتر از سیارات خارجی منظومه شمسی تا محدوده مرزهای آن و حتی فراتر از این مرز تعریف کرد . وویجرها از زمان پرتاب خود تا کنون مانند کاوشگرهاب پایونیر 10 و 11 به سفر خود در فضای بی انتها ادامه داده اند . این کاوشگرها با استفاده از تجارب و اطلاعات بدست آمده در برنامه پایونیر ساخته شدند . هدف نخست طراحی و تجهیز این دو کاوشگر فضایی ، تحقیق در مورد سیارهای مشتری و زحل و مطالعه اتمسفر ، مگنتوسفر ، حلقه ها و قمرهای هر یک از این دو سیاره بوده است . انجام این دو مأموریت سبب جمع آوری اطلاعات ارزشمندی در خصوص سیاره مشتری شد که پیش از آن اطلاعات دقیقی در مورد آن وجود نداشت . وقتیکه فضاپیماها در سال 1979 ( 14 اسفند 1357 ) به مشتری رسیدند از جَوّ سرخ رنگ مشتری که با طوفانهای سهمگین به دور سیاره می گشت ، همچنین آتشفشانهای فعال یو ، قمر مشتری ، تصاویری به زمین ارسال کردند .

وویجر 1 از 285950 کیلومتری مشتری ، جاییکه حلقه های کم رنگ و قمر یو قرار داشت عبور کرد و سطح یکی دیگر از اقمار بزرگ آن را به دقت از نظر گذراند . این کاوشگر کمتر از دو سال بعد ( 21 آبان 1359 ) از 123900 کیلومتری زحل عبور کرد . مسیر وویجر 1 طوری طراحی شده بود که از نزدیک تایتان ، بزرگترین قمر سیاره زحل ، عبور کند . هنگام عبور از کنار سیاره زحل عکسهای دقیقی از اتمسفر ، حلقه های این سیاره ، تایتان و چندین قمر دیگر آن که پیش از آن ناشناخته بودند ، ارسال کرد . پس از عبور از کنار زحل ، این فضاپیما سفر خود را به سمت شمال منظومه شمسی ، خارج از مرزهای منظومه خورشیدی و به سمت صورت فلکی مار افسای پیش گرفت . تا اکنون که این مقاله را می نویسم وویجر 1 بیش از 17,671,000,000 کیلومتر ( بیش از 118 واحد نجومی ) از زمین فاصله گرفته است .

پنچمین سالروز تولد وبلاگ

نظر ستاد استهلال درباره وضعیت رؤیت پذیری هلال شوال 1432

خلاصه وضعیت: بر اساس معیارهای رویت پذیری، هلال ماه شوال در غروب روز دوشنبه 7 شهریور 1390 در هیچ یک از نقاط ایران قابل مشاهده نیست. اما این هلال را می توان به راحتی در غروب روز سه شنبه 8 شهریور 1390 با چشم غیر مسلح رؤیت نمود.

موعد رصد هلال ماه شوال:

جدول 1: مقادیر پارامتر های هلال شوال 1432 برای مرکز هندسی ایران

تاریخ	دوشنبه 7 شهریور	سه شنبه 8 شهریور
زمان غروب خورشید (دقیقه :ساعت)	19:24	19:23
مکث هلال (دقیقه زمانی)	5-	33
ارتفاع(درجه)	1.9-	5.9
جدایی زاویه ای (درجه)	8.5	21.1
اختلاف سمت (درجه)	8.5-	20.0-
ضخامت (دقیقه قوسی)	0.18	1.11
فاز (درصد)	0.55	3.47
سن (ساعت ودقیقه)	11:49	35:49
فاصله تا زمین (کیلومتر)	361893	360879
ابزار مورد نیاز رؤیت بر اساس مدل مثلثی	غیر قابل رؤیت	با چشم غیر مسلح

زمان مقارنه هلال شوال ساعت 07:35 روز دوشنبه 7 شهریور (به وقت ایران) می باشد. لذا موعد رصد این هلال، غروب روز سه شنبه 8 شهریور 1390 (برابر با 30 آگوست 2011 و 29رمضان 1432)، می باشد. در جدول بالا , مشخصات این دو هلال را برای زمان غروب خورشید برای مرکز هندسی ایران (طول 53:41 و عرض 32:26) بدون اثر شکست محاسبه کرده و جهت مقایسه پارامترهای اثر گذار رؤیت پذیری هلال می بینید: