ششمین کارگاه پیشرفته اختر فیزیک

خب ، بالاخره ششمین کارگاه پیشرفته اختر فیزیک مراغه هم با کلی خاطرات شیرین و جور واجور  تمام شد . سعی میکنم در پست بعدی و سر فرصت بطور کامل درباره این دوره بنویسم  .  کارگاه مزبور در روز شنبه 19 شهریور ( یک روز قبل از سالگرد تولدم ) با سخنان ریاست محترم مرکز تحقیقات نجوم و اخترفیزیک مراغه ، جناب آقای دکتر عجب شیری زاده شروع شد و عصر همانروز  درس فیزیک خورشید رو برای شرکت کنندگان ( که از همه جای ایران آمده بودند ) آغاز کرد . روز بعد ( یکشنبه 20/6/90 ) جناب آقای دکتر جسور  ساختار و تحول ستارگان  رو تدریس کردند و شب هم رصد اجرام سماوی رو داشتیم ( البته زیر نور ماه و اندکی هم آلودگی نوری ) که در این رصد با جناب آقای سرهنگ دلالیلی آشنا شدم که بعداً کاملتر در مورد ایشان توضیح خواهم داد .  کلاسهای روز دوشنبه با صحبتهای جناب آقای پروفسور ثبوتی در خصوص گرمایش زمین و تغییر اقلیم آغاز شد ( فایل صوتی کاملش رو در پست بعد برای دانلود در وبلاگ قرار خواهم داد ) و پس از آن ، مبحث گرانش توسط جناب آقای دکتر دارابی تدریس گردید . کلاً کلاسها از هشت صبح شروع و تا هفت بعد از ظهر ادامه داشت . روز سه شنبه ، نجوم ذره ای توسط سرکار خانم دکتر داوودی فر و پلاسمای اختر فیزیک توسط جناب آقای دکتر صفری تدریس شد . چهارشنبه جناب آقای دکتر شیخی به تدریس کیهان شناسی پرداختند و روز آخر هم جناب آقای دکتر مظفری در ارتباط با حرکات رجعی سیارات صحبت کردند و پس از آن هم امتحان پایان دوره برگزار شد . خب این فقط فهرست دوره بود اما اینکه دروس در چه سطح و به شکلی اجرا شد خودش داستانی داره که بعداً مفصلاً راجع به اون خواهم نوشت . 

    

 

 

 

 

 

 

14 شهریور - سالروز پرتاب دورترین ساخته دست بشر

پرواز کاوشگرهای وویجر 1 و 2 در سی و چهار سال پیش 

در تاریخ 14 شهریور 1356 کاوشگر وویجر 1 ، سفرش را از زمین   به سوی سیارات خارجی آغاز کرد تا دانش ما را از این غولهای گازی افزایش دهد . شانزده روز قبل از آن در تاریخ 29 مرداد 1356 کاوشگر  وویجر 2 بطرف همان اهداف پرتاب شده بود لیکن  وویجر 1 ( با   سرعت   17 کیلومتر در ثانیه ) سرعتی بیش از برادر دو قلویش  داشت  و با اینکه دیرتر پرتاب شده  بود ، زودتر به سیاره مشتری  رسید . آنها درست زمانی سفر خود را شروع کردند که چهار سیاره غول پیکر مشتری ، زحل ، اورانوس و نپتون در یک راستا ( لزوماً   نه در یک خط ) قرار گرفته بودند . رخدادی که هر 176 سال یکبار اتفاق  می افتد .  

برنامه وویجر ، از یک جفت کاوشگر بی سرنشین علمی تشکیل شده بود که ناسا هدف ساخت آنها را ابتدا برای تحقیق در خصوص مشتری و زحل ، و پس از آن در جایی فراتر از سیارات خارجی منظومه شمسی تا محدوده مرزهای آن و حتی فراتر از این مرز تعریف کرد . وویجرها از زمان پرتاب خود تا کنون مانند کاوشگرهاب پایونیر 10 و 11 به سفر خود در فضای بی انتها ادامه داده اند . این کاوشگرها با استفاده از تجارب و اطلاعات بدست آمده در برنامه پایونیر ساخته شدند . هدف نخست طراحی و تجهیز این دو کاوشگر فضایی ، تحقیق در مورد سیارهای مشتری و زحل و مطالعه اتمسفر ، مگنتوسفر ، حلقه ها و قمرهای هر یک از این دو سیاره بوده است . انجام این دو مأموریت سبب جمع آوری اطلاعات ارزشمندی در خصوص سیاره مشتری شد که پیش از آن اطلاعات دقیقی در مورد آن وجود نداشت . وقتیکه فضاپیماها در سال 1979 ( 14 اسفند 1357 ) به مشتری رسیدند از جَوّ سرخ رنگ مشتری که با طوفانهای سهمگین به دور سیاره می گشت ، همچنین آتشفشانهای فعال یو ، قمر مشتری ، تصاویری به زمین ارسال کردند .

وویجر 1 از 285950 کیلومتری مشتری ، جاییکه حلقه های کم رنگ و قمر یو قرار داشت عبور کرد و سطح یکی دیگر از اقمار بزرگ آن را به دقت از نظر گذراند . این کاوشگر کمتر از دو سال بعد ( 21 آبان 1359 ) از 123900 کیلومتری زحل عبور کرد . مسیر وویجر 1 طوری طراحی شده بود که از نزدیک تایتان ، بزرگترین قمر سیاره زحل ، عبور کند . هنگام عبور از کنار سیاره زحل عکسهای دقیقی از اتمسفر ، حلقه های این سیاره ، تایتان و چندین قمر دیگر آن که پیش از آن ناشناخته بودند ، ارسال کرد . پس از عبور از کنار زحل ، این فضاپیما سفر خود را به سمت شمال منظومه شمسی ، خارج از مرزهای منظومه خورشیدی و به سمت صورت فلکی مار افسای پیش گرفت . تا اکنون که این مقاله را می نویسم وویجر 1 بیش از 17,671,000,000 کیلومتر ( بیش از 118 واحد نجومی ) از زمین فاصله گرفته است .

پنچمین سالروز تولد وبلاگ